ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Με οποιονδήποτε τρόπο και αν εξετάσει κανείς τη σχέση πολιτικών κομμάτων και δημόσιας διοίκησης στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους θα καταλήξει σ΄ ένα ασφαλές συμπέρασμα. Η Δημόσια διοίκηση παρέμεινε σφιχτά εναγκαλισμένη με την εκάστοτε κρατική εξουσία. Η συσχέτιση αυτή άλλοτε απόλυτη και άλλοτε σχετική καθοριζόταν από την εκάστοτε κυβέρνηση στα πλαίσια της εξυπηρέτησης είτε κρατικών δραστηριοτήτων σε πολιτεύματα δικτατορικά είτε κομματικών σκοπιμοτήτων σε περιόδους Δημοκρατίας.
Η σχέση αυτή Κράτους και Δημόσιας Διοίκησης , Κυβέρνησης και Δημοσίων υπαλλήλων μεταβλήθηκε προς όφελος της Δημόσιας Διοίκησης , όταν οι Δημόσιοι Υπάλληλοι κατέκτησαν το δικαίωμα της μονιμότητας. Παρά το δικαίωμα αυτό όμως η εκάστοτε πολιτική εξουσία είτε για λόγους εξυπηρέτησης της κυβερνητικής πολιτικής της , είτε για λόγους εξυπηρέτησης της κομματικής της πελατείας , είτε για λόγους ασφυχτικού ελέγχου στις πράξεις της Δημόσιας Διοίκησης δεν αποδέχτηκε , ούτε και εφάρμοσε στην πράξη την αρχή της ισότητας, των ίσων ευκαιριών και της αξιοκρατίας στην αξιολόγηση των ανθρώπινων πόρων της τελευταίας.
Η ιδεολογική διάκριση σχετιζόμενη άμεσα με την κυρίαρχη ιδεολογία του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος διαπερνούσε το σώμα της Δημόσιας Διοίκησης σε σημείο τέτοιο, ώστε να καταστεί κρατούσα αντίληψη στην νεοελληνική κοινωνία ότι η εξέλιξη των υπαλλήλων σχετίζεται άμεσα με την κομματική τους ταυτότητα.Το πρακτικό αποτέλεσμα καταδεικνύεται, αν αναλύσει κανείς την επαγγελματική προέλευση ανώτατων επαγγελματικών συνδικαλιστικών ενώσεων , όπου θα διαπιστώσει την κυριαρχία στελεχών του Δημόσιου Τομέα π.χ ΓΣΕΕ. Ακόμη πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι τα Συνέδρια του ΠΑΣΟΚ , όπου η συντριπτική πλειοψηφία των συμμετεχόντων ανήκει στο Δημόσιο τομέα. Η συμμετοχή αυτή δεν είναι καθόλου περίεργη , αν μελετήσει κανείς -και δυστυχώς δεν υπάρχουν στατιστικές- την κομματική ένταξη της κορυφής της ανά τομέα κρατικής δράσης. Είναι όμως γνωστό στον κάθε δημόσιο υπάλληλο,ότι οι προσερχόμενοι στα Συνέδρια του τέως κυβερνώντος κόμματος είτε στόχευαν στην διατήρηση των κεκτημένων ανορθόδοξα διευθυντικών τους θέσεων- κατά πλειοψηφία πάντοτε- είτε προσδοκούσαν στην απόκτηση ανάλογων οι μη κατέχοντες .Η εξαργύρωση αυτή της κομματικής ταυτότητας γινόταν μέσα από τα περίφημα συμβούλια κρίσης των υποψήφιων στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης , όπου οι εκάστοτε υποψήφιοι - μέλη του κόμματος πριμοδοτούνταν με την διαδικασία της προφορικής συνέντευξης.
Μετά την αλλαγή κυβέρνησης στις 7 Μαρτίου , προβάλλει επιτακτική η ανάγκη να διαμορφωθούν οι ικανές συνθήκες , ώστε να περιοριστεί - αν όχι να εκλείψει- η συσχέτιση κομματικής ένταξης και ιεραρχικής εξέλιξης στη Δημόσια Διοίκηση. Το αποτέλεσμα θα είναι μια ικανότερη, αποτελεσματικότερη στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου Δημόσια Διοίκηση .Και προς το σκοπό αυτό απαιτείται ριζική αναδιάρθωση - αν όχι κατάργηση - των Συμβουλίων Κρίσης των δημόσιων υπαλλήλων και θεσμοθέτηση αξιοκρατικών κριτηρίων επιλογής των διευθυντικών στελεχών . Σ’ άλλες χώρες η εξέλιξη αυτή γίνεται με σαφή κριτήρια , αντικειμενικά και πολλές φορές με γραπτό διαγωνισμό . Και ουδόλως απασχολεί τον δ.υ η αλλαγή κυβέρνησης ! Η νέα κυβέρνηση έχει πολλή δουλειά να κάνει , για να αποκαταστήσει το χαμένο κύρος της κεντρικής εξουσίας την τελευταία κυρίως οχταετία!